Toen aan het einde van mijn middelbare schooltijd mijn moeder overleed, stortte mijn wereld in. Het was niet alleen haar overlijden dat me tot interne wanhoop bracht maar ook de omstandigheden waarbinnen dat destijds gebeurde.
De Dood
Er had jaren ziekte en bijbehorende doodsangst in ons gezin geheerst. Dit liet een diepe indruk op mij achter en was in mijn adolescentie-tijd niet in staat hiermee om te gaan. Ik durfde er niet over te praten, voelde me schuldig over mijn blinde woede en voelde een diepe leegte van betekenisloosheid.
“Waar sta je nog voor op, als je toch alles kwijt raakt?”
Psychose
In de loop van mijn jeugdige volwassenheid, zakte ik steeds verder weg in mijn eigen zwarte hel. Ik koos ervoor (hoewel onbewust) om er niet fysiek uit te stappen maar mentaal/emotioneel. Ik belandde in een langdurige psychose. Door een gedwongen opname kwam ik er medisch gezien, weer bovenop.
Voor en tijdens mijn psychose dacht ik dat het leven niets inhield voor mij, er geen liefde bestond en dat ontsnappen de enige juiste keuze was. Ik was 23 jaar oud toen ik het psychiatrisch ziekenhuis verliet met een nieuw inzicht..
“..ontsnappen maakt het erger.”
Eenzaamheid
Ik ging de kliniek in zonder levenslust en toen ik deze verliet was ik ook zonder thuis of eigen huis, vrienden, ambities of mogelijkheden. Ik ervoer diepe schaamte (zelfoordeel en afwijzing) rondom mijn nieuw gewonnen labeltje: ‘Schizofreen’.
Langzaam bouwde ik aan mijn maatschappelijke herstel. Ik bood mijn excuses aan, aan de mensen van wie ik mij had vervreemd. Ik werkte in pijnlijk langzame jaren toe naar opnieuw zelfstandig wonen met dank van alle hulp van mijn familie.
Een Nieuw Begin
Na 5 jaar was mijn eerste veilige basis weer hersteld (wonen en mijn sociaal netwerk) en begon ik te werken aan maatschappelijke deelname. Mijn oude opleiding ‘Culturele Antropologie’ hing ik aan de wilgen en begon aan: ‘Fitness trainer A’.
De sport bracht mij erg veel waaronder nieuwe energie en een herwonnen zelfbeeld. In de jaren die volgde bracht het me ook het maatschappelijk herstel waarop ik gehoopt had. Ik werkte als personal trainer, groepsles en spinning docent en later ook als coördinator van een kleine maar hele fijne fitnessclub: Fit in Aarle.
Liefde, Spiritualiteit en Betekenis
Over de lange jaren verbeterde langzaam mijn beeld op de wereld, mensen, liefde, doelen en mogelijkheden. Wat was het, dat mijn perceptie zo breed veranderde?
Als je het mij vraagt, dan zou ik je vertellen dat ik het gevoel heb dat ik de wereld ervaar zoals ik mezelf ervaar.
Soms doet het leven ongelofelijk veel pijn en kan ons dat bijzonder angstig en verward maken. Iedereen kent het maar we zijn graag ‘sterk’. We proberen allerlei ballen tegelijk hoog te houden om sterk te blijven lijken (want zo voelen we ons niet persé). Na een tijdje blijkt deze sterke houding toch juist niet sterk te zijn maar erg bros, breekbaar.
“Sterk zijn in mezelf is zacht leren zijn voor mezelf. Er hoeft niets ontkent te worden, nergens voor gevlucht of mee gestreden te worden. Onvoorwaardelijke liefde betekent precies dat. Er zijn geen voorwaarden. Wat je ook deed en doet, je doet het goed.”
Dat gevoel van zachtheid en zelfwaardering wil ik graag met je delen én als het mag, handvatten aanreiken waarmee je zelf dat gevoel ook je dag in kunt nemen.
Liefs, Coen
